Kan Kaybediyoruz
Önce Sakaryaspor…
Tabii ki, ben de bu maçın kazanılmasını isterdim ama alınan 1 puana da hiç alınmamış gibi gösterip saygısızlık yapmam. Zaten futbolculara inancım ve güvenim olsa, bu maça da gelirdim ama bu maça kadar ki maçlar ve idmanlar, bana bu inancı zaten yaşatmamıştı.
Koskoca 90 dakika içinde, o da ikinci yarıda, biri Abdülkadir, diğeri Alaattin Hamza ve Hacı Ömer ile 3 gol pozisyonu bulmuşuz. Bunlardan biri Özgür’ün getirip yarattığı pozisyonda Hacı Ömer vasıtasıyla gol olmuş, diğerinde ise A.Kadir ve Alaattin Hamza topu bomboş kaleye atamamış. Atsa skor ne olurdu bilemeyiz ama biz öne geçseydik, belki rakip oyundan düşecek, asabi olacak ve maçı kaybedecekti. Tam tersi oldu. Onlar attı. Her yenen gol sonrası dağılmayan Sakaryaspor, biraz da şansının yardımıyla beraberlik golünü buldu ve haftalar sonra, puanla döndü.
Açıkçası ben bu skoru iyi buluyorum. Çünkü hiç puan alamamaktansa 1 puanı, hem de rakip sahada ve en yakın rakibimizden almak kötü değil iyidir. Yenilseydik daha mı iyi olurdu?
Neden bu açıdan bakmıyorsunuz? Alın puan cetvelini elinize de bu gerçeği görün.
HAKLIYKEN HAKSIZ OLMAK!
Gelelim maç sonuna.
Futbolcular en az 6 puan değerinde olan bir maçtan yenilmemenin verdiği huzur ve mutlulukla Sakaryaspor taraftarlarıyla paylaşmak istemiş. Ben olsam gitmezdim ki gitmeleri yanlıştı. Aldılar ağızlarının payını.
Tıpkı geçen haftaki maçtaki gibi, “Çıkarın formayı s…. gidin” şeklinde bağırılmış. Tabii ki arada küfür edenler de olmuş. Murat hoca araya girmek istese de o da bu tabloyu değiştirememiş.
Tribünde futbolu bilen o kadar çok hem taraftar, hem başkan, hem yönetici, hem futbolcu, hem de gazeteci olan var ki(!)
Siz değil misiniz, “Kurtuluş bu şehrin çocuklarında” diyen?
Biz bunun böyle olmadığını söyleyip, yazarken ve konuşurken, didişmeseydiniz ya, inanıp aylar öncesinde bu düşüncelerimizi paylaşsaydın, belki daha iyi yerlerdeydik.
Hak böyle aranmaz. Bunun adına haklı iken haksız duruma düşmek denir.
Çünkü zaman küfür, şiddet, kin zamanı değil. Birlik beraberlik, Sakaryaspor’u ligde bırakma zamanıdır.
Üstelik geride daha 10 maçımız var ve bu 10 maçın 6’sı kendi sahamızda, 4’ü rakip sahada. Kendi sahamızdaki maçları alsak bile ligde kessin kalırız. Bir de deplasmandan böyle 1’er puan getirdik mi, yeter de artar bile. Bu neyle olur? Bütünleşerek, inanarak, savaşarak. Bunu kim yapacak? Bugüne kadar beklenen savaşı ve futbolu oynayamayan futbolcular. Ben demiyorum ki futbolcular iyi oynuyor. Bunu söylemek için kör olmak lazım ama durum da ortada. Lig bitmediğine ve şansımız devam ettiğine göre, köstek değil destek olmamız lazım. Nereye gitti dopdolu maraton tribünü taraftarları? Neden gemiyi terk eden ilk onlar oldu? Bu mu yani Sakaryasporluluk? Böyle mi bu takımı tribünden sevdiniz? Yani takım iyiyken, başarılıyken? Önemli olan iyiyken değil kötüyken destekv ermek, sahip çıkmak, sarılmaktır.
KÖTÜ SÖZ SAHİBİNE AİTTİR
Kim ki, kime küfür ediyorsa; unutmasın ki onların da anası, babası, bacısı var.
Ama kendini bu takımın, bu formanın, bu armanın üstünde görenler birileri var ya, işte onlara böyle bir hakkı kimse vermedi, veremez.
“Kurtuluş bu şehrin çocuklarında” diyenlerin kendileri olduğunu da unutmasınlar. Öyle diye diye bu takım bu hale gelmedi mi?
Kısacası, protestoya evet ama küfür, tehdit ve şiddete kesinlikle hayır diyorum.
Ne diye adam gibi birebir, yüz yüze medeni bir şekilde Sakaryaspor menfaatleri içinde birleşilmez, konuşulmaz ki? Nedir bunu engelleyen? Haklıyken haksız duruma düşmek derler bunun adına. İhtiras, kin, kompleks, kibir ve dedikodu bugünlere getirmedi mi?
Evet kan kaybediyoruz ama halen bu hasta ölmedi? Aksine yaşıyor. Dirilir de. Yeter ki doğru teşhis, doğru doktor, doğru tedavi yapılsın. Baytarlara kalmasın şu ameliyat!
