Baştan Söyleyeyim..

Geçen hafta bu köşede yayınlanan Bu Acele Niye başlıklı yazıma olumlu ve olumsuz anlamda bir yığın eleştiri geldi.

Selami Hoca’yı övmem eleştirilmiş; yetmedi, eleştirmem de yerilmiş.

Benimki sadece bir gerçeğin tespitini yapmaktı. Nihayetinde Selami Hoca’yı benden çok Karasulu sporseverler, futbolcular ve yönetimde çalışmış insanlar daha iyi tanıyor.

Selami Tarhan geçen yıl bir süre Kocaalispor’un başında kaldı. Daha sonra ayrıldı. Bu ayrılığın nedenleri arasında parasını alamamak gibi haklı gerekçesi olabilir. Ancak bunun takımı yüz üstü bırakmak için geçerli bir neden olabileceğini düşünmüyorum. Bu benim şahsi düşüncemdir. Katılan olur veya olmaz.

Bir de öncesindeki, yani Karasuspor’dan ayrıldıktan sonra As Akyazıspor serüveni var Selami Hoca’nın...

Orada da takımdan benzer gerekçelerle ayrıldığını As Akyazılı dostlarımızdan dinlemiştik.

Bütün bunları bir yana koyuyorum. Geçen yazımın girişindeki tanımlamaların yine arkasındayım.

Selami Hoca’nın futbol bilgisi, disiplini, otoritesini yerinde kullanması gibi meziyetleri tartışılmaz. Ancak küçük bir kusuru var. Başarı yakalayamayacağını anladığında ekonomik gerekçeler başta olmak üzere bir yığın bahaneyle (Veya Karasuspor’a yaptığı gibi, ciddi bir bahane olmaksızın) takımıyla yollarını ayırmanın formülünü buluveriyor.

Bu davranış ancak mizah ölçüleriyle değerlendirilebilir. Ama geride koskoca bir takımın kaderini düşünmeden böylesi işlere kalkışmak olmaz.

O halde Karasuspor ne yapmalı? Geçen de yazdığım gibi elin sağlama alacak. Her şeyi enine boyuna baştan konuşup anlaşacak. Hoca de kendini güvencede hissetmeli. Ama unutulmasın ki Karasuspor sıradan bir takım değil. Otelden kaçıp Üçüncü lİg kapısını kapatan futbolcuların parasını bile onları Karasu’ya çağırarak, hiç bir şey olmamış gibi ödeyen bir takımdır.

Selami Hoca’nın parasını yiyecek bir anlayış Karasu’dan uzaktır.

Bütün bunları niçin yazdım? Yönetim elini sağlam tutsun. Gerisi kolaydır. Selami Hoca bu takımı isterse uçurur. Hocam beni haksız çıkarma e mi?